December de maand vol feestelijke momenten. Het begint met sinterklaas en zijn pieten, half november komen ze het land binnen en neemt de stress de overhand bij heel veel kinderen en natuurlijk de volwassenen. Tijd van schoentjes zetten, de zak, surprises maken en heel veel pepernoten. Daarna volgt de kerst, cadeautjes onder de boom, eten met familie, vrienden en/of gezin. En als klap op de vuurpijl is daar de jaarwisseling, met vuurwerk, oliebollen en knallende kurken…. Met de beste wensen voor het nieuwe jaar…. Maar is het nieuwe jaar wel een jaar waar je zin in hebt?
December is ook een maand vol verlangen, het verlangen naar het juiste cadeau, maar ook het verlangen naar de ander, het verlangen naar dat wat je verloren bent. Dit jaar of al een jaar eerder of zelfs nog eerder…. Het verlangen kan je laten zoeken naar een veilige plek. Door het verlies is jouw veiligheid aangetast, het voelt als onbekend terrein. Het is zoeken naar hoe ga je om met het verlies, het onbekende terrein kan eenzaamheid en angst oproepen.
December is de maand van gezelligheid, met elkaar, feestelijk, warmte, licht, maar voor jou gevoel is het stil, donker en eenzaam. Zelfs als je middenin de gezelligheid, warmte en in het licht zit kun je je eenzaam en alleen voelen. Je hebt het gevoel in de steek te zijn gelaten en er zijn weinig mensen die precies begrijpen wat jij bedoelt en hoe jij je voelt. Het is een leegte van gemis.
Grief is... Standing in a room full of people and feeling completely alone in the world.
Maar wat als er momenten zijn dat je wel de gezelligheid, warmte en het licht toelaat, dat je lacht en geniet, hoe is dat dan voor jou? Durf jij dat, mag jij dat, kan dat wel? Of schaam jij je, voel jij je schuldig? Het is misschien wel makkelijker om je te schamen of schuldig te voelen, makkelijker dan de pijn van het verlies….
December voor mij is ook een maand vol verlangen…. Verlangen naar het controleren van oren (zijn ze echt zwart), het gebonk op het raam, de vrolijkheid die ze meebracht zodra ze weer pieten mocht, het huppelen, het geduld, de liefde die ze hierin stopte. Mijn meiden die gek waren op hun eigen pietje, ze werd door hun herkend, maar ze was ook gelijk heel erg echt. Ik mis de gezelligheid, haar aanwezigheid. Sinterklaas vieren is anders dan 8 Sinterklaasfeesten geleden…. Ik mis mijn zus Marjo enorm rond deze tijd van het jaar. Er zijn nu meer kleintjes in de familie en voor hun zetten we jouw vrolijkheid, het gebonk op het raam, het geduld en de liefde van het Sinterklaasfeest door. Ze zullen jou leren kennen door de verhalen die wij ze vertellen, maar ik vertel het ze graag.
Missing you is not really the problem… It’s knowing that you’re neven coming back that’s hard.